#229

Byłam w domu po pierwszej Tomek już spał, zrzuciłam buty w przedpokoju i nalałam sobie kieliszek wina. Wzięłam kilka głębokich oddechów i poszłam do salonu zobaczyć jak ma się Piotrek. Spał wyjątkowo spokojnie. Brał oddech z trudem, ale równo i nieprzerwanie. Ślinił się odrobinę, nic nie wskazywało, żeby miał mieć problemy jak zeszłej nocy. Usiadłam na sofie, potrzebowałam się moment uspokoić.

Rano obudził mnie automatycznie ustawiony budzik. Dalej byłam w salonie. Zwinęłam się w kłębek na sofie na wprost Piotrka. Pokasływał trochę, podniosłam się i podałam mu wszystkie leki i śniadanie. Wyglądał słabo, ale lepiej niż wczoraj. Po śniadaniu wskoczyłam pod prysznic do śpiewającego Tomka.

-Myślałem, że już się ogarnęłaś. Co słychać?

-Spałam na sofie, kimnęło mi się po pracy i obudził mnie budzik. –Weszłam pod deszczownicę. Boskie uczucie. –Nie panikuj, ale znów widziałam się z tym dupkiem. Łazi za mną coraz bardziej natrętnie.

-Może ja powinienem zostawić tą sprawę, oddam ją komuś. –Wyraźnie toczył bitwę z samym sobą.

-Obawiam się, że już za późno- spojrzałam na niego smutno. –On już jest najarany, jeśli ją oddasz, wygra dwa razy. Nie dawaj mu satysfakcji, ja dam radę.

-Martwię się o ciebie- złapał mnie za buzię. –Jesteś przygaszona i przemęczona. Widzę.

-Wiem, ty zawsze zauważasz- wtuliłam się w niego. –Nie martw się. Arek mnie pilnuje, nic mi nie będzie. –Nie odezwał się już, wiedziałam, że mimo wszystko będzie się martwił, ale był jedyną osobą która rozumiała mnie.

-Mam dzisiaj dyżur w fundacji, będę późno.

-Tam są zawsze takie kolejki. –Westchnęłam gdy zaczął mi myć włosy, to było wspaniałe uczucie, relaksowało mnie moje zmysły szalały, opuszki jego palców masujące skórę mojej głowy mmmm…

-To są ludzie którzy potrzebują moich rad, a nie kłócący się o bzdury zadufani w sobie szlachcice. –Przewrócił oczami. Dobrze wiedziałam, co mój mąż myśli o części swoich klientów. Czasem ich spory były do rozwiązania tylko z odrobiną dobrej woli, ale nie oni woleli wciskać z siebie śmieszne kwoty w sądzie.

-Wiem, dobry z ciebie facet. –Pocałowałam go i weszłam znów pod deszczownicę.

Przypomniało mi się jak siedziałam nad projektem mieszkania w domu mojej teściowej. Ona rozłożyła rysunki, był ojciec Konrada, którego firma miała wykonać wszystkie przeróbki i Tomek stał przy szafce z kawą w ręku.

-Co to?- Zainteresowałam się sporą przestrzenią przy łazience, jak mi się wydawało.

-Prysznic. –Odpowiedziała prosto mama. –Duża deszczownica, pokryty w całości płytkami, bez brodzika, podłoga będzie minimalnie schodziła się do środka, możemy to wyrównać mata jeśli będzie ci niewygodnie- uzupełniła. –Zrobimy jeden prysznic, tu będzie mała ławeczka. –Dorysowywała szybko pomysły ołówkiem.

-Taki duży?- Zdziwiłam się. –Mamusiu, nie podobają mi się te całe wielkie kabiny w masażami.

-Nie chcę ci wstawić takiej gotowej kabiny. Nie będzie białego plastiku. Mówiłam: kafelki jak w całej łazience, te chropowate na których nie widać zacieków, dysze w ścianie, deszczownica i słuchawka.

-Czemu dwu osobowy?- Podobał mi się ten pomysł, ale nie bardzo rozumiałam czemu mama wycinała przestrzeń z gabinetu, żeby zrobić prysznic. Popatrzyła na mnie i uśmiechnęła się tak, że wiedziałam, że zaraz pożałuje tego pytania.

-Słonko, sądzisz, że nie znam twojej słabości do mojego mokrego syna? Czytam wszystko co piszesz.

-O Boże mamo serio?- Teraz to byłam dopiero czerwona! –Nie wierzę- zasłoniłam się ręką i zaśmiałam. Tomek się zachłysnął a ojciec Konrada głośno się śmiał odchylony w krześle do tyłu. –Nie wierzę, że to powiedziałaś- pokręciłam głową zawstydzona.

-Może nie mam racji?- Nie dawała za wygraną.

-Jasne, że masz. Nie sądziłam tylko, że będziesz tak bardzo dbać o nasze fantazje- płonęłam czułam gorąco na policzkach i uszach a moja teściowa świetnie się bawiła.

-Obiecałam ci, że stworzę ci mieszkanie marzeń. To, że jestem waszą mamą nie znaczy, że nie wiem o waszych –zamyśliła się- poczynaniach.

-Dobra mamo! Wygrałaś, skończmy już proszę. – Nie mogła mnie już chyba bardziej zawstydzić. Mój narzeczony też jakby nabrał ciut koloru, ale wyraźnie bawił się lepiej niż ja.

-Pamiętaj, że po jutrze mamy ten głupi bal. –Przypomniał mi Tomek tuż przed wyjściem.

-Wiem- zapewniłam zaciskając krawat na szyi i zapinając marynarkę.

-No cześć- Arek stał na progu.

-Potrzebujesz smokingu- oznajmiłam bez powitania.

-Jak to?

-Pojutrze jest jakiś nadymany noworoczny bal adwokackiego shitu. Wiktor też potrzebuje. Wynajmiemy ci coś. Wiktorem zajmie się Tomek.

-Wiktor już ma, ale sądziłem, że ja nie będę potrzebny.

-Będziesz, sporo tam będzie ludzi a ja nie zniosę długo gadki o pierdołach. –Przewróciłam oczami. –Będziesz mnie zbawiał, gdy mój mąż będzie się rozgadywał o zawijasach paragrafów.

-Zabawiał- zawachlował brwiami. –Fajnie będzie?- Otworzył mi drzwi od auta.

-Świetnie.

                Wypadł nam jeden kucharz bo się rozchorował, akurat w jeden z najbardziej ruchliwych dni. Usiłowałam ściągnąć kogoś do pomocy, ale poszło mi dość słabo. Wcale się nie dziwiłam. Też nie chciałabym nagle zmieniać planów na wolny dzień. Włożyłam fartuch i weszłam na kuchnię.

-Potrzebujesz przerwy- Arek kręcił się za mną od pół godziny.

-Nic nie potrzebuje! Idź sobie wreszcie. Nie mam czasu, spadaj. –Pogoniłam go, bo już mnie wkurzał.

-Mogę wyskoczyć na fajkę? –Mój uczeń wyczuł okazję.

-Masz pięć minut, jak cię nie będzie za pięć to możesz nie wracać. –Spojrzałam na telefon i ustawiłam stoper. –Start. –Stał i patrzył na mnie zdziwiony. –Masz tylko pięć minut nie zacznę odliczania od początku. Szybciej. –Zawirował w miejscu jak Krowa z Krowy i Kurczaka i pobiegł na zaplecze.

-Może coś z niego będzie- parsknął mój szef kuchni.

-Może- wzruszyłam ramionami.

-Jadłaś już? Damy radę, możesz coś przegryźć.

-Cały czas coś jem, jak próbuję. Nie chce mi się jeść.

-Kotku! Czemu jeszcze nie miałaś przerwy?!- Tomek krzyczał schodząc po schodach. –Bez jaj. Piętnaście minut cię nie zbawi!

-Ściągnął cię tu ten niewychowany mięśniak?- Moja kuchnia już miała radochę- Pracuje! Idź na górę zjeść. Nie przeszkadzaj- musnęłam jego usta.

-Chodź ze mną- hipnotyzował mnie. –Proszę.

-Jestem najedzona Tomek, jem cały czas, wszystko co zrobię próbuję. –Zmarszczyłam czoło zirytowana. –Nie potrzebuje niańki. Idź sobie. Widzimy się w domu. –Stałam przed nim w ubrudzonym fartuchu, spodniach od garnituru i białej koszuli.

-Ok.- patrzył mi w oczy. –Idę sobie, ale jak Arek zadzwoni jeszcze raz to skopię ci ten piękny tyłek, jasne? Masz być rozsądna.

-Ble, ble, ble. Idź. –Wskazałam palcem  schody. Złapał mnie w pasie i pocałował.

-Będziesz brudny!

-Też cię kocham, pa! Na razie chłopaki. –Rozdzwonił się budzik a mój uczeń wpadł wślizgiem do kuchni.

-Brawo- skwitowałam.- Myślę, że może uda ci się wytrwać.

Wydaliśmy wszystkie posiłki, kuchnia już prawie całkowicie zwolniła pracę Magda ze zmienniczką uwijały się na barze, bo najedzeni goście zaczynali zabawę na open barze. Usiadłam w biurze żeby nanieść poprawki na grafik.

-Nie ruszaj się!- Musiałam zasnąć z głową na biurku bo obudził mnie Arek szarpiący się z gościem który miał zapięte ręce plastikową opaską za plecami. –Nela, wyjdź! –Krzyknął na mnie.

-Puść mnie dupku, -facet szarpał się z nim. Odchyliłam jego szalik bo jego poczochrana głowa wydawała mi się znajoma.

-Puść go Arek i odepnij- powiedziałam spokojnie.

-Nie, skradał się do biura. Dzwonię na policję a ty idź.

-To kuzyn Tomka! Wypuść go. –Zażądałam. –Oliwier ok.? Przepraszam- zaczęłam plejadę wyjaśnień i kajania się. Czasem robiliśmy wspólne biznesy. Lubiłam mieć go w restauracji gdy potrzebowałam pomocy. A on chętnie dla mnie pracował.

-Mało dziś cię widać- Pan prześladowca siedział przy barze.

-Pracuje. –Spojrzałam na Arka stojącego niedaleko. Wiedziałam, że był w pogotowiu. Dobrze wiedział, że facet tu jest. Miał go na oku.

-Może się przysiądziesz.

-Jestem z pracy, nie mam czasu.

-Oziębiasz nasze stosunki?

-My nie mamy stosunków.

-Ja myślę inaczej. –Byłam zmęczona.

-Nie mam dziś siły na gierki. Masz coś ważnego do powiedzenia? Jak nie to spadaj, bo jestem zabiegana.

-Podobała mi się ta bielizna którą wybrałaś w centrum handlowym.

-Byłeś tam?

-Nie doceniasz mnie. Ja zawsze wiem co robisz. Lubię cię obserwować w trakcie boksu- omiótł mnie spojrzeniem. –Faktycznie chyba cię nie doceniłem wcześniej. Jesteś inna.

-Nela, wystarczy ci już pogawędek- za bar wszedł Arek.

-Zostaw ją w spokoju- zirytował się facet.

-Ty ją zostaw w spokoju. –Odpowiedział mu. –Tomek się wkurzy, miałaś z nim nie gadać.

-Podoba mi się ten męski look- sięgnął po mój krawat, ale Arek zbił jego rękę.

-Nie dotykaj- wyprowadził mnie do biura. Rozpuściłam włosy, zdjęłam krawat i odpięłam dwa guziki koszuli. –Co ty robisz?- Arek karcił mnie patrząc jak maluje usta na czerwono i zmieniam baleriny na szpilki.

-Idę porozmawiać z klientami, upewnię się, że wszystko ok. Zmieniłam kartę pamięci w okularach i wyszłam na salę. Dobrze wiedziałam, że mnie obserwował. Czułam to spojrzenie na sobie.

-Nie możesz tak robić- mój ochroniarz był poirytowany po raz pierwszy na serio. –On o tym marzył, żebyś się dla niego przebierała i odwalała szopki.

-Wiem. Po to, to robię, będę go tak długo prowokować aż sam będzie zdesperowany i popełni błąd. Nie powstrzymuj mnie- poprawiłam stanik i oblizałam usta. –Zapłacił za drinka i wyszedł. –Ubieraj się idziemy. –Rozkazałam Arkowi, zdziwiony włożył kurtkę. Teraz my szliśmy za nim, był zdziwiony. Przyspieszył kroku.

-Nie powinnaś tego robić. Nie będę za nim szedł.

-To nie- poszłam sama.

-Nie zostawię cię samej- znów się ze mną zrównał. Obserwowałam go jak o mnie. Intensywnie, tak żeby czuł mój wzrok na sobie. Pod barbakanem złapał taksówkę, miał chwilę problemu, kilka przejechało obok, ale jakaś wreszcie się zatrzymała. Nie pozwalałam mu zapomnieć o mojej obecności, widziałam że się stresował.