Nowina

Po przyjeździe do rodziców wybraliśmy się na spacer. Wzięliśmy Agenta i ruszyliśmy do parku przechodząc obok przystanku na którym wysiadałam wracając ze szkoły. Szwędaliśmy się po błoniach i na pieszo wybraliśmy się pod akademik. Gdybym tylko miała jakąś wymówkę chętnie weszłabym tam i zajrzała do starych pokoi chłopaków, ale minęły już czasy, ze można było wkręcić się tam do jakichś znajomych studentów.

-Ładnie się nachodziliście- stwierdziła mama gdy wróciliśmy do domu. Szykowała się właśnie do wyjścia.

-Mamy sporo sentymentalnych miejsc- odpowiedział jej Tomek myjąc ręce pod kranem w kuchni.

-Co dzisiaj robicie?

-Rafał zaprasza na wieczór, pojedziecie z nami?- Spytałam.

-Nie dziękuję, ja jestem umówiona, a tata chyba pracuje do późna- wyjaśniła. –Jutro na spokojnie spędzimy wieczór razem.

-Myślisz mamo, że przydałaby się Oli dzisiaj pomoc? –Upewniłam się.

-Też pytałam, ale stwierdzała, że sobie poradzi. Myślę, że mama jej pomorze.

-No tak, mam już w głowie tak, że ona jest nasza, że zapomniałam o jej rodzicach. –Wyszczerzyłam się.

Kończyłam się malować, jechaliśmy do Rafała, ale nie byłam pewna czy nie spotkamy jakichś znajomych u niego, gdybym miała pewność włożyłabym dres.

-Jak ci idzie?- Mój mąż oparł się ramieniem o futrynę. Miał na sobie koszulkę i jeansy.

-Już kończę… -urwałam bo przyjrzałam mu się.

-No co? Nie tak?- Myślał, że mam obiekcje do jego stroju. Nie miałam, podobał mi się niesamowicie. Znów miał dwadzieścia lat. Nie mogłam się napatrzeć a on nie mógł się zamknąć. Uśmiechnęłam się gdy on ciągle paplał o jakimś stroju, jakby mnie to obchodziło. Nie rejestrowałam jego słów, macie tak czasem? Że ktoś coś mówi a dla was to tylko bla, bla, bla? Tak było w tym wypadku, z pomadką w ręku zrobiłam dwa kroki do przodu i zamknęłam oczył łapiąc go za ramię. Mój świat skurczył się jeszcze bardziej nie widziałam już zdezorientowanej miny, a on nareszcie się zamknął, pochylił się nade mną a ja… parsknęłam mu w usta i roześmiałam się głośno otwierając oczy.

-Jesteś smarkiem- pokręcił głową zabierając dłoń z mojego policzka.

-No i?- Złapałam szybko pędzelek i zaczęłam malować górną wargę.

-Zmówię taksówkę –klepnął mnie w tyłek i wyszedł.

-Jak tam kluseczko?- Uśmiechałam się do chrześnicy Którą Tomek trzymał w ramionach. Małej ziewało się po posiłku i zaczynała marudzić, ale Tomek jakoś ją uspokajał.

-Jesteście uroczy-mama pocałowała mój policzek mijając nas z miską pełną ziemniaków.

-Nela, Tomek siadajcie proszę- bratowa zaprosiła nas do stołu przy którym siedzieli już jej i moi rodzice. Marek przyniósł wino a pani Ala wycierała do niego kieliszki.

-Tomek, może wy powinniście już mieć swoje- zasugerowała mama Oli. Od ślubu na każdej uroczystości rodzinnej przechodziliśmy przez tego rodzaju propozycję.

-Może powinniśmy, na razie Nela musi dojść do siebie po zabiegu- wyjaśnił szatyn. To była nasza nowa wymówka, moja dziurawa macica. –Poczekamy żeby nasze dzieci miały mądrą starszą kuzynkę- szczebiotał do małej a ja nie mogłam się na niego napatrzeć.

Zjedliśmy spokojnie obiad i dyskutowaliśmy, było gwarnie jak zwykle na rodzinnych spotkaniach. Każdy rozmawiał z każdym, jedne dyskusje zamierały, żeby przerodzić się w inne. Ola kroiła ciasto a ja pomagałam Markowi porobić kawy i herbaty. Był taki poważny, zaszłam go od tyłu i szybko pocałowałam w policzek.

-Za co to?- Spojrzał na mnie.

-Bo jesteś moją dupą z uszami- zaśmiałam się.

-Wredna z ciebie gangrena- przyciągnął mnie do siebie i poczochrał.

-Nooo!- Wyrwałam się i zaczęliśmy się śmiać. Przeczesałam włosy palcami, żeby naprawić szkody.

Mała kimała przytulona do dziadka Tadzia a my zapychaliśmy się ciastami mojej bratowej, która była mistrzem.

-Słuchajcie, mam coś dla dziadków- Ola podała dziadkom małe torebeczki.

-Co to?- Mama zdziwiła się, że im przypadły jakieś prezenty z okazji chrztu wnuczki.

-Takie tam- wzruszyła ramionami szatynka i uśmiechnęła się szeroko.

-„Najlepszy dzidek na świecie”, ma się rozumieć- mój ojciec był zadowolony z napisu na koszulce. –Oddawaj, będę miał na zmianę- wyrwał z ręki koszulkę panu Tadziowi i zwrócił po chwili śmiejąc się ze swojego wybornego żartu. –Dzięki- ucałował Olę i przytulił ją do swojego boku.

-Ta jest dla Zosi, też chcesz ukraść tato?- Spytała podając mojemu ojcu różową koszuleczkę.

-Eee nie mój kolor- stwierdził oglądając ją chyba bardziej z grzeczności.

-Co tam jest napisane?- Moja mama zmrużyła oczy, bo brokatowy napis był niewielki.

-Starsza siostra- odpowiedział jej Tomek zanim zorientował się o co chodzi.

-O Boże! Kotku?! Serio?!- Mój brat padł przed swoją żoną na kolana obejmując ją w pasie. –Nie mów! Tak szybko? Sukces!- Wyszczerzył się i pocałował jej brzuszek.  Wstał wziął ją w ramiona i tulił. Dopadł ich tata uściskał Olę a Marek z radości skoczył mu w ramiona, ojciec chwycił go z godnym pozazdroszczenia refleksem gdy Marek wznosił ręce w geście zwycięstwa i targał koszulą ojca, chodzili wokół salonu jak wariaci wykrzykując swój entuzjazm. Pewnie rzuciłabym jakąś kąśliwą uwagą o roznoszeniu materiału genetycznego, gdyby nie to, że byłam tak wzruszona. Tomek zerwał się z sofy i prawie pobiegł do Marka żeby go klepać i ściskać jak mój ojciec szczerzyli się skakali jak nienormalni całą trójką.

-Gratuluję- uścisnęłam Olę. –Macie gest- uśmiechnęłam się prze łzy. –Tak bardzo się cieszę. –Zapewniłam ją. Rodzice ściskali ją zaskoczeni, ale też wyraźnie byli zadowoleni. Moja mama szlochała tuląc Olkę.

-Kochanie, tak cudownie. Tak wspaniale- powtarzała rozemocjonowana.

-Opanuj się ojciec-szturchnęłam tatę łokciem bo znów rzucił się na Marka. –Daj innym okazje do gratulacji. -Rzuciłam się Markowi na szyję marząc się.

-Czemu ryczysz?

-Żal mi jej, myślałam, ze będzie miała tak dobrze jak Tomek a tym czasem skazujecie ją na rodzeństwo z twoim materiałem genetycznym- wisiałam na bracie i chlipałam. Wyliśmy oboje ze śmiechu po tych słowach, bo rodzice Oli przyglądali nam się zdziwieni. –Gratuluję- uśmiechnęłam się gdy stawiał mnie na nogi. –Ola, jesteś wspaniała zrobiłaś a niego człowieka- pokręciłam głową spoglądając na bratową.

-Gratuluj mi i zostaw w spokoju moją dupę z uszami- roześmiała się używając obelgi którą ja zwykłam używać określając mojego brata.

-Jestem szczęśliwa, gratuluję- uścisnęłam ją.

-Dzięki.

-Kocham cię- wyszeptała patrząc na mojego brata.

-Jesteś spełnieniem moich marzeń- odpowiedział jej.

-Najlepszy dziadek na świecie!- Mój ojciec ciągle świętował teraz tuląc mamę. –Ty też się postaraj bo cię Ala prześcignie- Za mną stanął Tomek i otulił mnie ramionami.

-Postradał zmysły ze szczęścia- szepnął mi do ucha rozbawiony radością mojego ojca.

-Pomyśl co mu się stanie jak przyjdzie na nas kolej- przewróciłam oczami.

-Aż się boję- przyznał. –Co jak mnie nie złapie tylko upuści, albo zleje za sex z jego Księżniczką.

-Nie szeptaj Hatrman, tylko bierz się do roboty- zachęcił tata.

-Boże! Pułkowniku, na serio mogę wreszcie zacząć uprawiać sex z żoną? Zgadzasz się? –Udawał zaskoczenie mój mąż. –Mogę naruszyć godność twojej księżniczki?- Przejęty Tomek wywołał histeryczny śmiech swojej teściowej.

-Trzeba się było zamknąć jak był czas, może się wreszcie nauczysz- mama wyła z radości leżąc na sofie.

-Wal się- odpowiedział mu mój ojciec. –Zośka, skopiemy mu tyłek?- Spytał wnuczki. Tracił przy niej rozum.

-Otworzycie prezenty?- Spytałam.

-Jasne- Marek usiadł przy stoliku i zaczął wyjmować paczki z prezentami. Zaczął od mojej. –Książeczka do snu- wyjął i kolczyki. Czemu czarne koty?- Spytał zdziwiony.

-Serio? Chcesz żeby moja córka była satanistką?- Spytała mnie Ola a ja pokiwałam głową. –To twoja?- Szeroko otworzyła oczy sięgając po książeczkę na którą Marek nie zwrócił większej uwagi. –Wzruszyłam ramionami.

-Kochanie napisałaś książkę dla dzieci?- Moja mama też była w szoku.

-Nie dla dzieci, dla Zosi. –Odpowiedziałam siedząc przytulona do męża.

-„Kochana Zosiu! Podążaj własnymi ścieżkami, wyznaczaj sobie trudne cele i spełniam marzenia a każdy kolejny dzień będzie lepszy od poprzedniego. Z miłością ciocia Nela”. - Olce zeszkliły się oczy gdy czytała moją dedykację. –Dziękujemy.

-To była przyjemność. –Zapewniłam ją. –Chciałam, żeby miała coś swojego, nie przepadam za tymi srebrnymi łyżeczkami i takimi rzeczami, a to może stać na półce i czekać aż zrozumie.

-Piotrek zrobił ilustracje?- Zdziwił się mój brat czytając napisy. –I Przemek.

-Młody odwalił składanie wszystkiego w całość- dodałam. –Sama bym tego nie zrobiła.

-Córciu, to piękne- mama kartkowała moją twórczość.

-Dzięki mamo.

-Jak ładnie napisana historia- pani Ala zaglądała mamie przez ramię i razem studiowały moją historyjkę. –Jesteś bardzo zdolna.

-To nie moje święto- uśmiechnęłam się- dziękuję, ale wróćmy do reszty prezentów, proszę- spojrzałam na Marka bo tylko on mógł mi pomóc.

-A to? -Marek wyciągnął prezent od Tomka. –Drugi?

-Nie, ten jest od ojca chrzestnego- wyjaśniłam.

-Dostała już prezent od ciebie, bez przesady- Ola pokręciła głową. –Następnym razem kupcie jeden.

-Daj nam ją rozpieszczać- odezwał się Tomek. –Za drugie też się zabierzemy- wyszczerzył się gdy Marek otwierał kopertę

-„Na początku twojej długiej przygody życzymy ci Zosiu, żeby w twoim życiu na stałe gościły pasja, szczęście, przyjaźń i miłość, zdobywaj świat z odwagą, my będziemy zawsze przy Tobie” -Przeczytał Marek a moja bratowa chlipała cały czas. Po kartce z życzeniami mój brat mało nie porwał kolejnej karteczki leżącej w kopercie na wierzchu pudełeczka.

-Konto oszczędnościowe- wyjaśnił mój mąż. –Żebyś nie przepił gotówki- dogryzł Markowi który roześmiał się głośno. –Może je wykorzystać po osiemnastce. Gdyby ktoś chciał w ten sposób obdarowywać Zośkę służę numerem- zapewnił spoglądając na dziadków.

-W życiu bym o tym nie pomyślała- przyznała pani Ala. –Świetny pomysł.

-Dzięki- Tomek posłał jej czarujący uśmiech.

-Nie szczerz się tak do mojej sikorki- upomniał go zadowolony tata Oli a on podniósł ręce jakby się poddawał a po czym spojrzał mi w oczy. Pogłaskam go po policzku i pocałowałam czule.

-Prezenty!- Marek ryknął nam nad głowami. –Nie skończyłem z twoim Tomeczku- otworzył pudełko gdy ja pukałam się w czoło. W środku była pozytywka na której zamocowana była śnieżna kula z kolorowymi misiami i jednorożcem.