#246

Ola czekała na mnie pod blokiem rodziców. Była z Zosią i małym Bąkiem zapewniającym ciągłość naszego rodu, no cóż on nie był jeszcze do końca obecny, ale istniał i przepełniał mojego brata dumą. 

-Hej Ślicznotko- Wyszczerzyłam się na jej widok.

-Wreszcie jesteś, tęskniłam. –Oznajmiła ściskając mnie. Ona jedyna nie obdarzyła mnie zmartwionym spojrzeniem i nie lustrowała moich zadrapań. –Już myślałam, że nigdy nie przyjedziesz. Jak się masz?

-Świetnie- zapewniłam ją wyciągając zakupy z bagażnika.

-Coś ci pomóc?

-Żartujesz, Marek by mnie zabił-nie mogłam nic poradzić na to że bawiło mnie jej przewracanie oczami na samą wzmiankę o tym.

-Jak wytrzymam do końca bez zlania go to będzie cud! Serio. –Żaliła się gdy stałyśmy w windzie. Zośka spała jak aniołek nie mogłam się powstrzymać od rzucania na nią okiem.

-Och marudzisz tak już drugi raz, ale nie powiesz mi że to nie cudowne uczucie jak on cię tak pielęgnuje.

-Tak jak ludzki inkubator, do porodu. – Zaczęłam się głośno śmiać. Drzwi windy się rozsunęły i miałam zacząć komentować jej wyimaginowane problemy gdy stanęła mi przed oczami moja ulubiona stara sąsiadka.

-Dzień dobry- powitałam ją radośnie.

-Dla kogo dobry dla tego dobry- burknęła jak zwykle przepełniona optymizmem.

-Świetny- zapewniła ją Olka.

-Ta na pewno spędzony na mnożeniu się-gderała wchodząc na schody. Spojrzałyśmy po sobie i parsknęłyśmy uradowane.

Bratowa siedziała w fotelu w kuchni a ja kończyłam rozpakowywać zakupy.

-Co będziesz robiła?- Spytała gdy odkręcałam butelkę z sokiem i napełniałam dla niej kieliszek.

-Trzymaj- włożyłam jej w dłoń szkło. Sobie nalałam wina i zaczęłam tłumaczyć. –Upiekę kurczaki z lemonką i miodem, będą glazurowane tym sosem do tego kasza jaglana, brokuł i usmażę paprykę z czerwoną cebulą i bazylią.

-To wszystko chcesz zrobić w…- obróciła głowę w stronę zegarka- półtorej godziny? Tyle to ja dzielę kurczaka.

-Nie przesadzaj- zbagatelizowałam. –Gotuje dla Niewidzialnych pięć osób plus, dziecko i płód to ledwo siedem twarzy, gotuje dla siedmiu facetów. –Zapewniłam ją myjąc ręce. Chwyciłam za nóż i ostrzałkę bo mama zawsze miała tępe noże. Sama ich nie ostrzyła a tata ostrzył wszystkie na raz i pozwalał im się tępić powoli. Zaczęłam machać nożem i ostrzałką dokładnie tak jak uczył mnie Rysiu, mój szef kuchni i dalej opowiadając co będziemy gotować, ale Olka nie słuchała mnie wyraźnie, gapiła się na nóż i ostrzałkę latające szybko w prawo i lewo. –Skup się- upomniałam ją.

-Nie mogę jak zachowujesz się jak Ninja.

-Najpierw kurczak do piekarnika, później kasza do garnka, brokuły na parę, i zajmuje się papryką, chwila moment.

-Ok., zobaczymy- skrzywiła się gdy szybko odcięłam nóżki jednej z trzech kur które kupiłam.

-Po co wywar?- Spytała bratowa gdy wrzucałam do wody korpusy.

-Zrobię jakąś zupę. –Wzruszyłam ramionami.

-Wsiąknęłaś w całe to gotowanie- obdarzyła mnie pełnym powagi i dorosłości spojrzeniem.

-Chyba ty- odparłam do równowagi.

-Nawet w białej koszuli gotujesz jak zawodowiec bez jednej plamki- przewróciłam na nią oczami.

-Nie mogę upieprzona rozmawiać później z klientami, co nie znaczy że czasem się nie urąbie.

Spędziliśmy super słodki rodzinny wieczór. Siedzieliśmy przy stole w kuchni i przegadywaliśmy siebie co chwila, było genialnie. Idealnie byłoby gdyby mój mąż nie walczył w jakimś idiotycznym stalkerem i był tam ze mną.

-Jakie masz plany?- Spytała mama oparta o tatę siedzącego w koncie. –Co będziesz robić przez te dni?

-Nie wiem, będę gosposią, na to wychodzi. –Wzruszyłam ramionami.

-Nie Kochanie, nie chcę żebyś biegała z obiadami i sprzątała mieszkanie.

-Coś muszę robić, czemu nie to?

-Odpocznij, dużo pracujesz, nie musisz jeszcze nam gotować. –Poparł ją tata.

-Masz pozwolenie na dwa obiady w tygodniu- zarządziła mama.

-No weźcie. –Zniecierpliwiłam się. –Nie mam siedmiu lat. Nie potrzebuję zasad.

-Jakbyś się umiała stosować- Marek szturchnął mnie łokciem. Obawiałam się, że nie wytrzymam.

-Zrób to wszystko co chciałaś zrobić, ale nie miałaś czasu. Tylko nie przeładuj sobie dnia. Na pewno Mateusz i Kamil będą chcieli cię zobaczyć, Rafał na sto procent nie da ci się tak łatwo wywinąć z jakiegoś spotkania. Wiesz jak on cię lubi. –Mama namawiała całkiem skutecznie.

-Za bardzo- stwierdził tata.

-On tylko dużo mówi- zbagatelizowałam. –Ja w sumie lubię tę jego paplaninę.

-Żeby to była tylko paplanina. Moim zdaniem to on chce ci się dobrać do garderoby. Tylko lubi Tomka.

-Jesus tato, serio. Daj spokój. –Nie mogłam uwierzyć, że dyskutujemy o tym przy kolacji. Olka była wyraźnie rozbawiona.

-No jasne, tylko na to leci, myślisz, że czemu Tomek cię bardziej rwie w jego towarzystwie, za dobrze wie czego chce Rafał. –Podłapała a mój ojciec pokiwał głową zachęcony jej wywodem.

-Słuchajcie, Rafał i ja znamy się za długo i on pomógł mi wiele po wyjeździe Tomka, więc nie róbmy z niego demona dybiącego na moje majtki. Serio.

-On wie, że ja wiem. Już mu powiedziałem, że ma się trzymać od ciebie z daleka. –Wzruszył ramionami tata jakby to była zwykła rozmowa.

-No chyba sobie żartujesz tato! Co mu powiedziałeś?!- Oburzyłam się, że ktoś usiłuje załatwiać moje wyimaginowane problemy zanim się pojawią.

-Że ma się do ciebie nie zalecać, bo go tak obije, że nie będzie wiedział jak się nazywa. –Odpowiedział jakby mówił o normalnym dniu w pracy. Walnęłam głową w blat koło mojego talerza.

-Ja jebię.

Tomek był w domu dość późno więc miał czas na skypa niemal o północy, zdążyłam więc po kolacji odświeżyć się, pomalować i wystroić nim zdążył zadzwonić. Skoro już nie miał mnie przy sobie i jedynie mógł mnie słuchać i widzieć, zamierzałam mu umilić tę sytuację najbardziej jak się dało.

-Żona!- To usłyszałam pierwsze. Był zaskoczony. Uśmiechnęłam się szeroko i poprawiłam laptopa, żeby stał tak, na łóżku, żebym nie musiała go dotykać, długi kabel ze słuchawkami ułatwił mi ułożenie się.

-Cześć Skarbie- też wyszczerzyłam się na jego widok wyciągając z za uszu skręcone włosy. Zawsze je zakładałam jak coś robiłam z praktycznych względów, a nie wyglądałam tak najlepiej.

-Skąd ten pomysł?- Był chyba ciut rozbawiony. –Po domu tak nie chodzisz.

-Nie będę biegać w majtkach przed Przemkiem. –Wzruszyłam ramionami.

-No dobra a zakolanówki i sideboob?

-Naprawdę musisz nazywać piersi własnej żony zjawiskiem internetowym?- Zaśmiałam się. –Chciałam ci się podobać. Zawsze starałam się dobrze wyglądać jak gadamy przez skypa.

-Wiem, wiem, ale dziś jesteś wyjątkowo rozebrana. –Stwierdził, choć sam był bez koszulki. Mogłabym mu to wytknąć, ale on tak faktycznie spał.

-Och spadaj- złapałam szlafrok i się ubrałam. –Lepiej?

-Nie, ale teraz łatwiej mi się skupić. –Posłał mi uśmiech numer jeden. –Jak w domu?

-Spoko, zjedliśmy dzisiaj wspólną kolację. Fajnie było. Ciebie tylko brakuje.

-Ja dziś jeszcze nic nie zdążyłem zrobić kochanie, przepraszam, ale miałam dziś masę spotkań.

-Tomek, ja nie widzę powodu do pośpiechu, nie zajeżdżaj się poczekam tu aż sprawa przyschnie i sama mogę to załatwić.

-Nie, ty nie będziesz się z nim widziała chyba, że to będzie absolutnie i ostatecznie konieczne. –Od razu był stanowczy. –Nela nie po to robimy to wszystko żebyś ty zgrywała bohatera. Będziesz grzeczna.

-Tak?

-Tak- pokiwał głową jakby to miało mnie przekonać. –Będziesz bo jesteś dobrą, posłuszną i grzeczną żoną. Nie jakąś tam wąsatą feministką i będziesz słuchać męża który wie co dla ciebie dobre.

-Ach tak- szydziłam ale pół na pół bawiło mnie to i cieszyło, że tak dba o moje dobro. Było w tym jego uporze i zdecydowaniu coś uroczego. W dodatku za każdym razem gdy mówił takie rzeczy wyglądał jakby brał pod uwagę opcję, że się sprzeciwię ale pokładał nadzieję w mocy swoich słów, że jednak dadzą radę mnie przekonać.

-Tak- potwierdził pewnie.

-Ok. –Zgodziłam się i patrzyłam na ulgę malującą się na jego twarzy. –Jeśli to cię uszczęśliwi.

-Tak, a teraz możesz jeszcze zdjąć szlafrok i już będę szczęśliwym facetem. –Poprosił a ja dobrze spełniam jego prośby więc zajęłam się tym. 

***

Czy wszyscy widzieli moje linki w menu po prawej? Można pobrać Anioła Mordercę i REAL-LOVE tak, wiem masa błędów i treść bynajmniej nie nadająca się na NIKE i nie mam na myśli sportowych ciuchów! Dajcie znać co myślicie, postaram się odpisać na każdy komentarz. 

Miłego weekendu